در مرداد سال 1325 وزارت کار و امور اجتماعی تشکیل و قانون موقت کار را تدوین نمود و در سال 1337 قانون مزبور با اصلاحات و تغییراتی بصورت قانون به تصویب رسید . در وزارت کار و امور اجتماعی وقت , اداره بهداشت کار از زیر مجموعه اداره کل بازرسی کار شروع به فعالیت نمود .
در سال 1346 در حوزه معاونت فنی وزارت بهداشت وقت , اداره بهداشت محیط کار در تشکیلات اداره کل بهداشت محیط پیش بینی گردید و سپس در سالهای 1347 , 1348 و1349 , اداره طب صنعتی اداره کل خدمات بهداشتی حوزه معاونت فنی وزارت بهداری وقت تاسیس گردید .
تا قبل از سال 1362 وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت وقت , مشترکا“ به نیروی کار و محیط کار نظارت و مراقبت داشتند .
به منظور جلوگیری از دوباره کاری و ارتقاء کیفیت ارائه خدمات در پی مصوبه هیئت دولت در مورخ 3/10/62 مسائل بهداشتی محیط کار و کارگر از وظایف وزارت بهداشت , درمان و آموزش پزشکی شناخته شد .
جهت انجام این وظیفه خطیر ابتدا واحدی تحت عنوان واحد بهداشت حرفه ای در دفتر کل خدمات بهداشتی ویژه و سپس بصورت اداره کل بهداشت حرفه ای و فعلا“ به صورت مرکز سلامت محیط و کار مسئول حفظ و ارتقاء سلامت نیروی شاغل کشور در حرف گوناگون جامعه را عهده دار گردید .
با توجه به تصویب قانون جدید کار توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران در سال 1369 به حکم ماده 85 قانون کار , وزارت بهداشت , درمان و آموزش پزشکی عهده دار بهداشت و درمان کارگران و وزارت کار و امور اجتماعی مسئول ایمنی کارگران گردید .